اصول کلی توانمندی در صدمات ورزشی

اولین مرحله در درمان و توانبخشی مصدومیت ورزشی، کنترل تورم و درد می‌باشد که با بی‌حرکتی و استفاده از کمپرس سرد شروع می‌شود. بی‌حرکتی ممکن است از بانداژ ساده تا گچ گیری متفاوت باشد.
در صدمات ورزشی به محض امکان، راه‌اندازی باید شروع شود. از همان ابتدا عضله گیری (انقباض ایزومتریک) شروع می‌شود، از آنجایی که حرکت مفصل در این نوع انقباض وجود ندارد مانع تشدید آسیب می‌شود. حرکت در مفصل به منظور کاهش از بین بردن محدودیت دامنه حرکتی به محض امکان شروع می‌شود. همزمان با شروع عضله گیری و حرکت مفصل، باید با روش‌هایی که آسیب فرد را تشدید نمی‌کند شرایط بدنی و ظرفیت قلبی تنفسی را حفظ کرد که انتخاب نوع تمرین بستگی به محل صدمه‌دیده دارد و معمولاً از تمرین در آب شروع می‌شود. از طرفی تمرینات حفظ تعادل و کنترل نیز از همان ابتدا باید در برنامه تمرینی لحاظ شود. زمانی که دامنه حرکتی مفصل کامل و طبیعی شود تمرینات مقاومتی پیشرونده از نوع ایزوتونیک (تغییر در طول عضله) شروع می‌شود.
در تمرینات ایزوتونیک به منظور کاهش احتمال صدمه ابتدا تمرینات همراه با کاهش طول (کانسنتریک) شروع می‌شود و در اواخر از تمرینات افزایش طول (اکسنتریک) استفاده می‌شود. در انتهای فاز توانبخشی از تمرینات عملکردی مثل پریدن و استارت زدن استفاده می‌شود و در زمانی که قدرت، انعطاف‌پذیری و استقامت عضله، مشابه قبل از آسیب شود و هیچ‌گونه محدودیت در حرکت مفصل وجود نداشته باشد ورزشکار تدریجاً (در زمان و تعداد جلسات کمتر از بقیه) در تمرینات تیم شرکت کرده و به صورت کاملاً تدریجی به شرایط مسابقه برمی‌گردد.