علیرضا روش
خبر فتخ ناف محمد کاشانکی و دوری چند ماهه اش از تمرینات آنقدر ناراحت کننده بود که دوباره موج ناامیدی را سمت این فیزیک کار حرفه ای کشاند. معمولا در کشورهای دیگر از جمله آمریکا وقتی وارد دنیای حرفه ای ها می شوی همه چیز برایت بهتر می شود. اینجا در ایران اما انگار کارت حرفه ای تازه اول بدبختی یک قهرمان است. اغراق نیست اگر بگوییم کاشانکی از زمانی که حرفه ای شد تا امروز یک آب خوش را به راحتی از گلو پایین نبرده است. شوک های بزرگی مثل از دست دادن مسترالمپیا، ریجکتی های ویزای سن مارینو و اسپانیا و از همه مهمتر رد پیشنهاد کویتی ها که این یکی با میل قلبی و عشق به وطن بود باعث شد کاشانکی سال های سختی را سپری کند. سختی هایی که کمی از آن با نقره ویتنام و برنز گرندپریکس کنار بزرگان مسترالمپیا جبران شد. حالا اینبار نوبت فتخ ناف لعنتی است تا بعد از فیل هیث، کاشانکی را چندماهی از میادین دور کند. تلخ تر از آسیب دیدگی این است که محمد چندروز پیش با انتشار پستی از برنامه های آتی اش برای شرکت در مسابقه ای معتبر خبر داده بود. با این وجود کاشانکی آنقدر در این راه آب دیده شده که بدون شک دوباره به استیج بازخواهد گشت و لبخندهای مخصوص خودش را تحویل داوران و دوربین ها می دهد.